Јас сепак преживеав…
Немаше никој да ми подаде рака… Бев речиси на дното од една бездна, на дното од бездната на очајот… Навистина не ми подаде никој рака, сам собрав сила… И сега…
Јас сепак преживеав…
Немаше никој да ми подаде рака… Бев речиси на дното од една бездна, на дното од бездната на очајот… Навистина не ми подаде никој рака, сам собрав сила… И сега…
Сега си мртва ти… Иако ми ја даде веќе погребалната роза, засекогаш ќе го чувствуваш мојот парфем на твојата ноќна тоалета… Сега си мртва за мене… Закопана засекогаш… Јас не ти давам роза… Ти ја враќам сета болка што ја чувствував… Сакам да уживаш во неа… Извини… Знам дека ТЕ УБИВ… но не сум јас виновен што мразам луѓе со големо ништо зад погледот…
Палам цигара од чисто задоволство… Ух, какво олеснување !!!
~ Дејан Б.Богески ~
{fcomment}